در ابتدا باید بگویم که کوچک تر از آنم که اعضای فهیم سبزلینک را نصیحت کنم اما مدتی است که بسیار وجدانم آزارم می دهد.
در مرحله حساسی از اعتراضات قرار داریم. رهبرانمان که به حق مورد تایید اکثریت گروه ها و اقشار جامعه بودند دستگیر شدند و علی رغم تمامی خط و نشان هایی که قبل از دستگیری آنها برای حاکمیت می کشیدند ، هیچ اتفاقی نیفتاد.
نمی توان دلیل آن را بی تفاوتی مردم دانست، برای این امر دلایل بسیاری می توان ذکر کرد که خود جای بحث دارد و می توان بعدا به بررسی آن پرداخت.
اما چیزی که مهم است موضع انفعالی جنبش سبز بعد از جریانات 25 بهمن و سه شنبه های اعتراض است. گه گاه پیش آمده که جنبش موضع انفعالی به خود گرفته اما پس مدتی و با تجدید قوا دوباره زمزمه های اعتراض شکل گرفته و دوباره قدرت سبزها نمایان شده است. اما چگونه؟
به دفعات دیده ایم که هماهنگی های اولیه اعتراضات در فضای اینترنت و به خصوص در "شبکه های اجتماعی" شکل گرفته.
متاسفانه حکومت پس از ایجاد فضای رعب و وحشت و ایجاد حکومت نظامی در خیابان ها ، اکنون به فضای مجازی روی آورده و به صورت گسترده و چشمگیری در حال فعالیت می باشند. متاسفانه در سایر شبکه های اجتماعی اخبار و مطالبی که باید مورد بحث و گفتگو قرار گیرند و به اصطلاح داغ شوند ،مورد توجه قرار نمی گیرند که این خود دلیلی بر نفوذ عوامل حکومت در صفوف سبزهاست. در این صورت ایجاد هماهنگی و اتحاد برای سبزها بسیار دشوار و در این صورت زمینه چینی برای اعتراض های بعدی بسیار سخت می شود. البته در این میان ما خود نیز مقصریم زیرا فعالیت ما در این شبکه مثل سایر فعالیت های روزمره ما شده و حضورمان در این شبکه ها را جزء سرگرمی های روزانه خود تلقی می کنیم. غافل از اینکه فعالیت تک تک ما می توان راه را برای پیروزی هرچند اندک هموار تر کرد.
اما چه کنیم؟
امید را به پیروزی باز گردانیم، فعالیت های خود را در شبکه های اجتماعی گسترش دهیم و حد اقل تا زمانی که عرصه برای فعالیت های عملی محیا نشده است در فضای مجازی حضوری فعال داشته باشیم.شور و شوقی را که در روزهای بعد از انتخابات داشتیم دوباره زنده کنیم. در گیری دولت و حامیانش با رهبر منفعتی برای سبزها ندارد. آنچه ما را به پیروزی می رساند حضور دلسوزانه مان در صحنه است.